این شرکت اکنون اولین محصولات خود را معرفی می کند.PolyJoule بیش از 18000 سلول ساخته و یک پروژه آزمایشی کوچک را با استفاده از مواد ارزان قیمت و در دسترس نصب کرده است.

پلیمرهای رسانایی که پلی ژول در الکترودهای باتری خود استفاده می کند، جایگزین لیتیوم و سرب می شود که معمولاً در باتری ها یافت می شود.پلی ژول با استفاده از موادی که به راحتی با مواد شیمیایی صنعتی در دسترس تولید می شوند، از آن جلوگیری می کندفشار عرضهمواجهه با موادی مانند لیتیوم

PolyJoule توسط استادان MIT تیم سواگر و ایان هانتر راه اندازی شد که دریافتند پلیمرهای رسانا برخی از جعبه های کلیدی را برای ذخیره انرژی علامت گذاری می کنند.آنها می توانند شارژ را برای مدت طولانی نگه دارند و به سرعت شارژ شوند.آنها همچنین کارآمد هستند، به این معنی که بخش زیادی از الکتریسیته ای را که در آنها جریان می یابد ذخیره می کنند.این مواد به دلیل پلاستیک بودن، تولید نسبتاً ارزان و مستحکم هستند و در برابر تورم و انقباض که در باتری هنگام شارژ و تخلیه اتفاق می‌افتد مقاومت می‌کنند.

یکی از اشکالات عمده این استتراکم انرژی.الی پاستر، مدیرعامل پلی ژول، می‌گوید بسته‌های باتری دو تا پنج برابر بزرگ‌تر از یک سیستم لیتیوم یونی با ظرفیت مشابه هستند، بنابراین شرکت تصمیم گرفت که فناوری آن برای کاربردهای ثابت مانند ذخیره‌سازی شبکه مناسب‌تر از وسایل الکترونیکی یا خودروها باشد.

اما برخلاف باتری‌های لیتیوم یونی که اکنون برای این منظور استفاده می‌شوند، سیستم‌های PolyJule به هیچ سیستم کنترل دمای فعالی نیاز ندارند تا مطمئن شوند بیش از حد گرم نمی‌شوند یا آتش نمی‌گیرند.ما می خواهیم یک باتری واقعا قوی و کم هزینه بسازیم که همه جا می رود.پاستر می‌گوید: «می‌توانی آن را به هر جایی بزنی و لازم نیست نگران آن باشی».

سوزان بابینک، سرپرست برنامه ذخیره‌سازی انرژی، می‌گوید که پلیمرهای رسانا می‌توانند نقش مهمی در ذخیره‌سازی شبکه داشته باشند، اما اینکه آیا این اتفاق می‌افتد احتمالاً بستگی به این دارد که یک شرکت با چه سرعتی می‌تواند فناوری خود را افزایش دهد و مهم‌تر از همه، هزینه باتری‌ها چقدر است. در آزمایشگاه ملی آرگون